این مستند ساز در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس توضیح داد: متاسفانه باید بگویم که در چند سال اخیر، ما فیلم مستند خوبی را شاهد نبوده ایم و به نظر من این آثاری که از شبکه های تلویزیونی می بینیم اصلا فیلم مستند نیستند چرا که  فیلمسازان  یکسری تصاویر را با بودجه پنج یا ده میلیون  تومانی به هم می چسبانند و بعد اسمش را فیلم مستند می گذارند! ضمن اینکه درصد بسیار کمی هم از این فیلم ها توسط مخاطبین مورد توجه قرار می گیرند.

ورهرام با اشاره به اینکه از ابتدای دهه نود  تا بحال من هنوز فیلم مستند خوب و قابل توجهی را ندیده ام، مشکل عمده اینگونه فیلم ها را ناشی از ضعف در  مدیریت تولید دانست و گفت: وقتی برای تولید فیلم مستند بودجه مناسب تعلق نگیرد، فیلمساز هم  نمی تواند مسیر درستی را برای ساخت فیلمش انتخاب کند. البته علاوه بر بودجه، باید به فیلمساز برای تولید فیلم وقت و فرصت کافی نیز داده شود تا بتواند تحقیق  و پژوهش مد نظر خود را با دقت انجام دهد.

وی  در بخش دیگری از صحبت خود گفت: هر ساله افزایش نرخ تورم را در کشور شاهدیم و به رغم اینکه  صنعت فیلمسازی هم به تبع این افزایش، هزینه هایش بالا می رود اما مستند سازان کماکان با همان قیمت قبل کار می کنند و هیچ گونه حمایت مضاعفی در تولید از آنها نمی شود.

این فیلمساز گفت: بر اساس آنچه که ما شنیده ایم در بسیاری از مواقع فیلم ها به واسطه روابط موجود تنها با یک صفحه طرح و با بودجه اندک برای تلویزیون ساخته می شود؛ در صورتیکه یک فیلم مستند در حد و اندازه معمولی، بدون هزینه های جنبی در تهران روزی یک میلیون تومان هزینه دارد و واقعأ نمی شود برای یک اثر سی دقیقه ای تنها چند میلیون تومان ناچیز هزینه کرد؛ هر چند که نتیجه اینگونه فیلمسازی آثاری هستند که این روزها با کیفیت پایین در معرض دید مخاطبان قرار می گیرد.

این مستند ساز پیشکسوت با بیان اینکه پایین بودن بودجه  آسیب زیادی به روند تولید فیلم مستند وارد می کند گفت: به دلیل مشکلات مالی در اغلب فیلم های مستند تهیه کننده، کارگردان، فیلمبردار و تدوینگر یک نفر است و حتی سازنده فیلم با ماشین شخصی خود عوامل را به لوکیشن می برد و تقسیم کار وجود ندارد.

وی با تأکید بر اینکه باید فکر جدی  برای شرایط تولید فیلم مستند در کشور شود در بخشی دیگر از سخنانش، به مثالی در خصوص داستان و سوژه اغلب  فیلم های مستند اشاره کرد و گفت: اغلب فیلم های مستتندی که شاهد هستیم بیشتر سعی در «گداگرافی» دارند و این دیگر در بین فیلمسازان باب شده است که یا معتاد را کنار خیابان نشان می دهند و یا به سراغ متکدیان و کارتن خوابها می روند و متأسفانه اغلب رسانه ها و جشنواره های خارجی هم بیشتر خواهان و پذیرای چنین فیلم هایی هستند که شرایط نامتعادل ایران را نشان دهند.

این کارگردان به صحبت هایش افزود و تأکید کرد: با وجود اینکه در مدیریت جدید رسانه ملی بار مسئولیت تولید و پخش فیلم های مستند بر عهده شبکه مستند است اما باید شبکه های دیگر هم انجام وظیفه کنند و فیلم های مستند را برای مردم به نمایش بگذارند.

وی در عین حال از مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی قدردانی کرد و گفت:  در حال حاضر در تولید و نمایش  فیلم های مستند و حتی  وارد کردن برخی فیلم های مستد  به شبکه نمایش خانگی این مرکز فعالیت جدی انجام می دهد.